morphineksk

Yüzünü son kez gördüğümden beri daralıyor bana her yer. Her şey üstüme geliyor bir anda. Aşk yine anlamını kaybediyor, ruhumu karanlığa hapsediyor. Işığı olmayan... Çıkışı henüz bulunamayan. Yeni bir hayat başlıyor burada. Aradan çok uzun zaman geçmiş. Farkında değilim derin uykunun. Uyanıp etrafıma baktığımda her şey farklıydı. İki şey hariç; içinde olduğum karanlık ve ben. Onca zaman değişmeyen yerd

Sensizliğimin ilk haftası bitti. Her saniyeyi çok iyi biliyorum. Çünkü 1 saniye sanki bir kaç yüz yılda geçti. Seninleyken öyle miydi ki? Günler hemen bitiyordu. Haftalar, aylar... Şimdiyse bir hafta geçmiyor yokluğunda. Sorun nerede? Kimde? Yalnızlığa terkedilme sebebim ne? Hiç birini bilmiyorum. Buralara gelme sebebim. Bir boşluğa düşme sebebim. Hepsi içi boş bir küme gözüme görünen. Karanlığın içine doğan bir ışık bile yokken ben hala umutlarla ya&#351